سال 1991-2003
دوران شکوه یوونتوس همراه با مربیگری لیپی
سال 1990 ویتوریو کایزوتتی جانشین بونیپرتی شد، او تا سال 2003 درکنار یووه ماند و در طول ریاست خود افتخارات و پیروزی های ارزنده دیگری را به مجموعه بیانکونری افزود. با اغاز دهه 90 بار دیگر شکوه یوونتوس شروع شد؛ و استادیوم مه گرفته دل الپی که به تازگی میزبانی رقابت های یوونتوس را به عهده گرفته بود شاهد افتخارات زیادی شد. در سال 90 یک کوپا ایتالیا و قهرمانی دوم در جام یوفا با مربیگری دینو زوف به کارنامه ورزشی باشگاه افزوده شد و جام سوم یوفا نیز در سال 93 با تراپاتونی راهی ساختمان باشگاه یووه می شود. بانوی پیر که از اواسط دهه 90 دوباره به اوج بزرگی خود رسیده بود در لیست تیم خود بازیکنان خوش نام و مطرحی مانند باجو، ویالی، راوانلی، دل پیرو( بهترین گلزن تاریخ یووه همراه با بیشترین بازی با پیراهن یوونتوس) ،پروتزی، دشام، کونته، فرارا، داویدز و زیدان ( دارنده توپ طلا در سال 98 ) را می دید که در کنار مدیران و مربیانی برجسته برای بزرگی یووه می کوشیدند. در ان دوران سرشناش ترین ستارگان ان دهه در سطوح بازیگری و مربیگری و مدیریت دنیای فوتبال در مجموعه بیانکونری گردهم امده بودند و یووه با این بزرگان توانست قدرت بزرگ اروپا شود و پیروزی ها و افتخارات ارزشمندی کسب کند. طی سال های 91 الی 94 یوونتوس ستاره ارزشمندی به نام روبرتو باجو را در کنار خود می دید، مهره ای که در سال 93 موفق به دریافت توپ طلا شد تا به بازیکنان یووه در این افتخار اضافه شود. تراپاتونی که از سال 91 بار دیگر به تیمشش بازگشته بود پس از اتمام فصل 94 از تیم جدا می شود و راه برای حضور مربی ای مطرح و برجسته هموار می شود و در نهایت مارچلو لیپی بر روی نیمکت هدایت سیاه و سفیدپوشان یووه می نشیند.. در سطوح مدیریت نیز مهره هایی نظیر به ته گا، جیرائدو و موجی وارد عرصه فعالیت می شوند. لیپی همراه خود سه اسکودتوی متوالی را در فصل های 95- 94، 97 - 96 و98 - 97 به نام یوونتوس ثبت می کند. یک قهرمانی در کوپا ایتالیا در فصل 1995، دو سوپر کوپای ایتالیا در فصول 95 و 97 و قهرمانی دوم بانوی پیر در لیگ قهرمانان اروپا که در فصل 96 - 95 به دست امد و جام بین قاره ای سال 96 نیز از افتخارات ارزنده مارچلو لیپی به شمار می روند. یوونتوس دهه نوه فوق العاده با عظمت و باشکوه بود، لیپی در کنار ویالی و جوانی خوش چهره به نام الساندرو دل پیرو که بعدها تبدیل به محبوب ترین ستاره بیانکونری می شود تیمی دوست داشتنی و بزرگی را تشکیل داده بود. تیم این مربی برجسته در رقابت های اروپایی نیز می درخشید؛ تاریخ روز 22 می 96 را نشان می داد و ورزشگاه المپیکوی رم منتظر برگزاری دیدار فینال لیگ قهرمانان اروپا میان دو تیم یوونتوس و اژاکس بود، بازیکنان دو تیم 90 دقیقه قانونی را با نتیجه یک بر یک به پایان رساندند تا ضربات پنالتی برنده دیدار را مشخص کند، سیاه و سفیدپوشان شهر تورینو با نتیجه 4 بر 2 در ضربات پنالتی بر حریف غلبه می کنند و قهرمان لیگ قهرمانان اروپا در سال 96 می شوند و به این ترتیب به کسب افتخارات ادامه می دهند. در این سال سیاه و سفید پوشان شهر تورینو اندره افورچوناتو یکی از بزرگان گذشته خود را از دست داد. یوونتوس در سال های 97 - 96 و 98 - 97 نیز به فینال لیگ قهرمانان اروپا راه یافت اما برابر حریفان شکست خورد و در جایگاه دوم ایستاد. یووه ابتدا در فینال برابر دورتموند با نتیجه 3 بر یک شکست خورد تا به دومین جام قهرمانی متوالی خود در لیگ اروپا دست نیابد و در فصل اتی نیز برابر کهکشانی های رئال با نتیجه یک بر صفر متحمل شکست شد و دومین ناکامی متوالی خود را در فینال لیگ قهرمانان اروپا تجربه می کند. در سال های 97 و 98 یووه صاحب مهاجمانی تیزهوش و فرصت طلب بود، دل پیرو و فیلیپو اینزاگی خط حمله ای زهردار و فوق العاده ای تشکیل داده بودند و گل های حساس و ارزشمندی که یکی پس از دیگری توسط این دو مهاجم بزرگ به ثمر می رسید و پیروزی های ارزنده ای از ان یووه خود می شد. در حالی که چهره جوان و دوست داشتنی بیانکونری ها الساندرو دل پیرو؛ امید دریافت جوایزی نظیر توپ طلا در سال 98 بود، شدیدا از ناحیه زانو اسیب می بیند، مصدومیتی که او را برای مدتها خارج از میادین می فرستد تا تیم و مربیان را تنها گذارد و از دریافت این جوایز نیز محروم شود. با پایان دهه 90 فروغ بیانکونری ها نیز کمرنگ شد، رفتن لیپی و امدن انچلوتی چندان موفق امیز نبود و کارلتو تنها یک قهرمانی در جام اینترتوتو را در کارنامه دو سال مربیگری خود در یووه به جای می گذارد. تابستان 2000 یووه یکی از مهمترین خریدهای خود را انجام می دهد، یک روز پس از فینال یورو 2000 در دیداری که اتزوری های ایتالیا در اخرین دقایق با گل معروف به گل مرگ دیوید ترزگه از فتح جام دور می مانند، پیشنهاد سران یووه برای جذب ترزگه در کلیه رسانه ها و مطبوعات ورزشی منتشر می شود و سرانجام با توافق طرفین این مهاجم بزرگ راهی شهر مه گرفته تورینو می شود تا دوران گلزنی خود را با پیراهن یووه ادامه دهد با پیوستن به پرافتخارترین تیم ایتالیا دوران تازه ای از زندگی ورزشی دیوید اغاز می شود. یووه که با انچلوتی به افتخار بزرگی دست نیافته بود تصمیم به تغییر مربی می گیرد و درخشش بیانکونری با بازگشت مرد همیشه پیروز یووه، مارچلو لیپی که از فصل 2002 - 2001 بار دیگر هدایت یوونتوس را به عهده گرفته بود به تیم روی می اورد و قدرت گیری سرشناس ترین تیم ایتالیایی با ستارگانی بوفون، ندود و سالاس از سر گرفته می شود. این مربی بار دیگر یوونتوس را به اوج خود بازگرداند وتیم محبوب و دوست داشتنی ای را به جهان معرفی کرد. دو قهرمانی در سوپر کوپای ایتالیا به همراه شکوه و عظمت عجیب بیانکونری در دنیای فوتبال در کنار ستارگانی دوست داشتنی همچون دل پیرو، ترزگه، داویدز، زیدان و ندود هافبک چک تبار و دارنده توپ طلا در سال 2003، از یووه تیمی استثنایی ساخته بود. لیپی خود با محبوبیتی که نزد هواداران کسب کرده بود توانست بر ارزش و محبوبیت بانوی پیر بیافزاید و به این ترتیب اسکودتوهای بیست و شش و بیست و هفت در سال های 2002 - 2001 و 2003 - 2002 نیز ما هدایت این مربی ارزنده راهی باشگاه بزرگ یوونتوس شدند. در این سالها اتفاق مهم دیگری در حیات باشگاه روی داد و در تاریخ 20 دسامبر 2001 باشگاه یوونتوس وارد بورس شد تا به اعتبار خود بیافزاید. طی این سال ها یوونتوسی ها در خرید بازیکنان مطرح و ستارگان نامی فوق العاده استثنایی ظاهر شدند و با مدیریت منظم توانستند تیمی قدرتمند و شایسته را راهی میدان نمایند. در تمام این سالها خانواده بزرگ و قابل احترام انیلی به عنوان مالک اصلی باشگاه حامی تیم و بازیکنان بودند و همواره با حضور در صحنه های حساس حمایت خود را از باشگاه ثابت می کردند؛ ستارگان و تیفوسی های بیانکونری نیز به خوبی و با احترام خاصی از جووانی ( جانی ) و اومبرتو انیلی مدیران گذشته و صاحبان ان زمان باشگاه نام می بردند. در نخستین ماه سال 2003 حادثه ای تلخ، بار دیگر مجموعه بیانکونری را در سوگ نشاند، در حالی که تنها 24 روز از اغاز سال جدید می گذشت، جووانی انیلی ( جانی ) مدیر اسبق باشگاه که با خود افتخارات ارزشمندی را برای باشگاه به همراه اورده بود درگذشت. تنها یک سال پس از مرگ جووانی انیلی ( جانی ) وکیل و صاحب باشگاه بانوی پیر که شخصی محترم و بزرگ برای ورزش ایتالیا محسوب می شد، برادرش اومبرتو انیلی نیز درگذشت، اومبرتو در تاریخ 27 می سال 2004 از دنیا رفت تا به یکباره بانوی پیر حامیان اصلی خود را از دست بدهد با فوت این بزرگان خانواده انیلی همچنان حمایت خود را از باشگاه دریغ نکرد و در کنار یوونتوس ماند. مارچلو لیپی همچنان مربی یوونتوس بود اما در پایان فصل 2003 نوبت به رفتن مربی موفق و بزرگ یووه رسید، لیپی هواداران و بازیکنان را تنها گذاشت.
دوران شکوه یوونتوس همراه با مربیگری لیپی
سال 1990 ویتوریو کایزوتتی جانشین بونیپرتی شد، او تا سال 2003 درکنار یووه ماند و در طول ریاست خود افتخارات و پیروزی های ارزنده دیگری را به مجموعه بیانکونری افزود. با اغاز دهه 90 بار دیگر شکوه یوونتوس شروع شد؛ و استادیوم مه گرفته دل الپی که به تازگی میزبانی رقابت های یوونتوس را به عهده گرفته بود شاهد افتخارات زیادی شد. در سال 90 یک کوپا ایتالیا و قهرمانی دوم در جام یوفا با مربیگری دینو زوف به کارنامه ورزشی باشگاه افزوده شد و جام سوم یوفا نیز در سال 93 با تراپاتونی راهی ساختمان باشگاه یووه می شود. بانوی پیر که از اواسط دهه 90 دوباره به اوج بزرگی خود رسیده بود در لیست تیم خود بازیکنان خوش نام و مطرحی مانند باجو، ویالی، راوانلی، دل پیرو( بهترین گلزن تاریخ یووه همراه با بیشترین بازی با پیراهن یوونتوس) ،پروتزی، دشام، کونته، فرارا، داویدز و زیدان ( دارنده توپ طلا در سال 98 ) را می دید که در کنار مدیران و مربیانی برجسته برای بزرگی یووه می کوشیدند. در ان دوران سرشناش ترین ستارگان ان دهه در سطوح بازیگری و مربیگری و مدیریت دنیای فوتبال در مجموعه بیانکونری گردهم امده بودند و یووه با این بزرگان توانست قدرت بزرگ اروپا شود و پیروزی ها و افتخارات ارزشمندی کسب کند. طی سال های 91 الی 94 یوونتوس ستاره ارزشمندی به نام روبرتو باجو را در کنار خود می دید، مهره ای که در سال 93 موفق به دریافت توپ طلا شد تا به بازیکنان یووه در این افتخار اضافه شود. تراپاتونی که از سال 91 بار دیگر به تیمشش بازگشته بود پس از اتمام فصل 94 از تیم جدا می شود و راه برای حضور مربی ای مطرح و برجسته هموار می شود و در نهایت مارچلو لیپی بر روی نیمکت هدایت سیاه و سفیدپوشان یووه می نشیند.. در سطوح مدیریت نیز مهره هایی نظیر به ته گا، جیرائدو و موجی وارد عرصه فعالیت می شوند. لیپی همراه خود سه اسکودتوی متوالی را در فصل های 95- 94، 97 - 96 و98 - 97 به نام یوونتوس ثبت می کند. یک قهرمانی در کوپا ایتالیا در فصل 1995، دو سوپر کوپای ایتالیا در فصول 95 و 97 و قهرمانی دوم بانوی پیر در لیگ قهرمانان اروپا که در فصل 96 - 95 به دست امد و جام بین قاره ای سال 96 نیز از افتخارات ارزنده مارچلو لیپی به شمار می روند. یوونتوس دهه نوه فوق العاده با عظمت و باشکوه بود، لیپی در کنار ویالی و جوانی خوش چهره به نام الساندرو دل پیرو که بعدها تبدیل به محبوب ترین ستاره بیانکونری می شود تیمی دوست داشتنی و بزرگی را تشکیل داده بود. تیم این مربی برجسته در رقابت های اروپایی نیز می درخشید؛ تاریخ روز 22 می 96 را نشان می داد و ورزشگاه المپیکوی رم منتظر برگزاری دیدار فینال لیگ قهرمانان اروپا میان دو تیم یوونتوس و اژاکس بود، بازیکنان دو تیم 90 دقیقه قانونی را با نتیجه یک بر یک به پایان رساندند تا ضربات پنالتی برنده دیدار را مشخص کند، سیاه و سفیدپوشان شهر تورینو با نتیجه 4 بر 2 در ضربات پنالتی بر حریف غلبه می کنند و قهرمان لیگ قهرمانان اروپا در سال 96 می شوند و به این ترتیب به کسب افتخارات ادامه می دهند. در این سال سیاه و سفید پوشان شهر تورینو اندره افورچوناتو یکی از بزرگان گذشته خود را از دست داد. یوونتوس در سال های 97 - 96 و 98 - 97 نیز به فینال لیگ قهرمانان اروپا راه یافت اما برابر حریفان شکست خورد و در جایگاه دوم ایستاد. یووه ابتدا در فینال برابر دورتموند با نتیجه 3 بر یک شکست خورد تا به دومین جام قهرمانی متوالی خود در لیگ اروپا دست نیابد و در فصل اتی نیز برابر کهکشانی های رئال با نتیجه یک بر صفر متحمل شکست شد و دومین ناکامی متوالی خود را در فینال لیگ قهرمانان اروپا تجربه می کند. در سال های 97 و 98 یووه صاحب مهاجمانی تیزهوش و فرصت طلب بود، دل پیرو و فیلیپو اینزاگی خط حمله ای زهردار و فوق العاده ای تشکیل داده بودند و گل های حساس و ارزشمندی که یکی پس از دیگری توسط این دو مهاجم بزرگ به ثمر می رسید و پیروزی های ارزنده ای از ان یووه خود می شد. در حالی که چهره جوان و دوست داشتنی بیانکونری ها الساندرو دل پیرو؛ امید دریافت جوایزی نظیر توپ طلا در سال 98 بود، شدیدا از ناحیه زانو اسیب می بیند، مصدومیتی که او را برای مدتها خارج از میادین می فرستد تا تیم و مربیان را تنها گذارد و از دریافت این جوایز نیز محروم شود. با پایان دهه 90 فروغ بیانکونری ها نیز کمرنگ شد، رفتن لیپی و امدن انچلوتی چندان موفق امیز نبود و کارلتو تنها یک قهرمانی در جام اینترتوتو را در کارنامه دو سال مربیگری خود در یووه به جای می گذارد. تابستان 2000 یووه یکی از مهمترین خریدهای خود را انجام می دهد، یک روز پس از فینال یورو 2000 در دیداری که اتزوری های ایتالیا در اخرین دقایق با گل معروف به گل مرگ دیوید ترزگه از فتح جام دور می مانند، پیشنهاد سران یووه برای جذب ترزگه در کلیه رسانه ها و مطبوعات ورزشی منتشر می شود و سرانجام با توافق طرفین این مهاجم بزرگ راهی شهر مه گرفته تورینو می شود تا دوران گلزنی خود را با پیراهن یووه ادامه دهد با پیوستن به پرافتخارترین تیم ایتالیا دوران تازه ای از زندگی ورزشی دیوید اغاز می شود. یووه که با انچلوتی به افتخار بزرگی دست نیافته بود تصمیم به تغییر مربی می گیرد و درخشش بیانکونری با بازگشت مرد همیشه پیروز یووه، مارچلو لیپی که از فصل 2002 - 2001 بار دیگر هدایت یوونتوس را به عهده گرفته بود به تیم روی می اورد و قدرت گیری سرشناس ترین تیم ایتالیایی با ستارگانی بوفون، ندود و سالاس از سر گرفته می شود. این مربی بار دیگر یوونتوس را به اوج خود بازگرداند وتیم محبوب و دوست داشتنی ای را به جهان معرفی کرد. دو قهرمانی در سوپر کوپای ایتالیا به همراه شکوه و عظمت عجیب بیانکونری در دنیای فوتبال در کنار ستارگانی دوست داشتنی همچون دل پیرو، ترزگه، داویدز، زیدان و ندود هافبک چک تبار و دارنده توپ طلا در سال 2003، از یووه تیمی استثنایی ساخته بود. لیپی خود با محبوبیتی که نزد هواداران کسب کرده بود توانست بر ارزش و محبوبیت بانوی پیر بیافزاید و به این ترتیب اسکودتوهای بیست و شش و بیست و هفت در سال های 2002 - 2001 و 2003 - 2002 نیز ما هدایت این مربی ارزنده راهی باشگاه بزرگ یوونتوس شدند. در این سالها اتفاق مهم دیگری در حیات باشگاه روی داد و در تاریخ 20 دسامبر 2001 باشگاه یوونتوس وارد بورس شد تا به اعتبار خود بیافزاید. طی این سال ها یوونتوسی ها در خرید بازیکنان مطرح و ستارگان نامی فوق العاده استثنایی ظاهر شدند و با مدیریت منظم توانستند تیمی قدرتمند و شایسته را راهی میدان نمایند. در تمام این سالها خانواده بزرگ و قابل احترام انیلی به عنوان مالک اصلی باشگاه حامی تیم و بازیکنان بودند و همواره با حضور در صحنه های حساس حمایت خود را از باشگاه ثابت می کردند؛ ستارگان و تیفوسی های بیانکونری نیز به خوبی و با احترام خاصی از جووانی ( جانی ) و اومبرتو انیلی مدیران گذشته و صاحبان ان زمان باشگاه نام می بردند. در نخستین ماه سال 2003 حادثه ای تلخ، بار دیگر مجموعه بیانکونری را در سوگ نشاند، در حالی که تنها 24 روز از اغاز سال جدید می گذشت، جووانی انیلی ( جانی ) مدیر اسبق باشگاه که با خود افتخارات ارزشمندی را برای باشگاه به همراه اورده بود درگذشت. تنها یک سال پس از مرگ جووانی انیلی ( جانی ) وکیل و صاحب باشگاه بانوی پیر که شخصی محترم و بزرگ برای ورزش ایتالیا محسوب می شد، برادرش اومبرتو انیلی نیز درگذشت، اومبرتو در تاریخ 27 می سال 2004 از دنیا رفت تا به یکباره بانوی پیر حامیان اصلی خود را از دست بدهد با فوت این بزرگان خانواده انیلی همچنان حمایت خود را از باشگاه دریغ نکرد و در کنار یوونتوس ماند. مارچلو لیپی همچنان مربی یوونتوس بود اما در پایان فصل 2003 نوبت به رفتن مربی موفق و بزرگ یووه رسید، لیپی هواداران و بازیکنان را تنها گذاشت.
