مقالات آرشیو خبر ها
آیا الگری، ترمز یووه را کشید ؟

آیا الگری، ترمز یووه را کشید ؟

هفته هاست که بانوی پیر ایتالیا روند نزولی خود را همانند هفته های ابتدایی فصل جاری رقابت های سری آ پیش گرفته و از نتایج نسبتا خوب اواخر سال میلادی گذشته فاصله گرفته، فاصله ای که در صورت ادامه دار شدن می تواند نگرانی ها را برای جایگاه یووه در جدول رده بندی به همراه داشته باشد.

 

یوونتوسی که در هفته های پایانی نیم فصل نخست امیدهایی را برای تیفوسی هایش زنده کرده بود اکنون روزگاری را سپری می کنند که می تواند رده دومی آنان را نیز به خطر بیاندازد و شرایط را برای آینده این تیم بحرانی نماید.

 

اما چرا یوونتوسی که در دوره ای متغیر شد و به یکباره نتایجی درخشان گرفت و در لحظاتی خود را برای گرفتن جایگه نخست و فتح اسکودتو امیدوار و باانگیزه می دید بار دیگر افول کرد و چهره یک تیم از توان افتاده و بی روح را گرفت و امتیازهای ارزشمند زیادی را با اشتباهات خود از دست داد.

 

برای رسیدن به یکی از پاسخ های این سوال باید به صحبت های مکس الگری، مربی این تیم در روزهایی که بانوی پیر خوب نتیجه می گرفت و خود را در قامت یک تیم قهرمان همانند گذشته می دید بازگردیم. اظهارات مربی ای که در آن روزها بارها به هدف ابتدایی فصل باشگاه اشاره کرد.

 

هدف ما ایستادن در چهار رده نخست جدول رده بندی ست، ما می خواهیم در لیگ قهرمانان سال آینده حضور داشته باشیم.

 

هدفی که در ابتدای فصل معقول به نظر میرسید اما زمانی که تیم به شرایط نسبتا آرمانی نزدیک شد و خود را در جایگاهی دید که می تواند برای کسب اسکودتو امیدوارانه با رقبای سرسخت خود رقابت کند نمی تواند عاملی تحریک پذیر برای کمک به روندی باشد که در پیش گرفته بودند. این گفته ها و تاکید به کسب چهار جایگاه نخست در حالی که مربی می توانست از بازیکنان اش بخواهد که برای اسکودتو همراه اینتر رقابت کنند حتی اگر توان تیمی شان کمتر و رسیدن به قهرمانی سخت خواهد بود همانند ترمزی عمل کرد که مسیر موفقیت بازیکنان یووه که در میان شان جوانان کم تجربه زیادی نیز دیده میشود را به بم بست زود هنگامی رساند و دوباره عطش قهرمانی را در دورانی از بیانکونری گرفت که می توانست با انگیزه و دادن روحیه و هدف مند کردن برنامه هایش تغییری در روند خود ایجاد کند تا روزگار غرور انگیز و خوشایندی را برای خود و هوادارانش رقم زند.

 

اما مربی یووه در این برهه حساس و مهم دست به این اشتباه بزرگ زد و به جای انگیزه دادن و زنده کردن تشنگی رسیدن به پیروزی بزرگ نزد بازیکنان اش آنان را از خواسته های برنده شدن و بزرگ شدن دور کرد. چنان دور که حالا بار دیگر چهره های خسته و کم انرژی را نزد سیاه و سفیدپوشان یووه می بینیم. چهره هایی که بار دیگر به یک نمایش معمولی و رسیدن به یک تساوی در برخی از دیدارها راضی هستند، چهره هایی که برای گرفتن یک اوت، یک کرنر خرسند می شوند، چهره هایی که نشان می دهد فراموش کردند پیراهن چه تیمی را بر تن کرده اند و چنان ناتوان و بی انگیزه ظاهر میشوند که هراس را برای تیفوسی های شان به ارمغان می آورند و آنان را از پایان فصل می ترسانند. ترس از دست دادن جایگاه دوم در کنار حساس و سخت کردن فرصت ها حتی برای رسیدن به لیگ قهرمانان اروپا در فصل آتی!

 

در صورتی که باشگاه و سران یوونتوس دست از روند سال های اخیر خود برندارند و بازگشت به اوج و قهرمانی را هدف بانوی پیر قرار ندهند و برای داشتن تیمی قدرتمند با بازیکنانی که تجربه قهرمانی دارند دست به جیب نشوند نمی توان انتظار دیدن شکوه دوباره یووه را داشت. حتی اگر بیانکونری در ادامه فصل بار دیگر متغیر شود و نتایج درخشانی کسب کند زیرا این روند نتیجه گیری متوالی نیست و افت و خیزهای بسیار نشان از عدم هدفمندی باشگاه و در اختیار نداشتن بازیکنان قدرتمند با ذهنیت قهرمانی ست که این به خودی خود دلیل اصلی ناکامی های اخیر یوونتوس است.

«به اشتراک گذارید»
Google+ Twitter Facebook
طناز احدی مقدم
طناز احدی مقدم«خبرنگار»
ارتباط با نگارنده: