نگاهی تحلیلی به ساختار شکننده ی یوونتوس
 |
یوونتوس در تابستان پیش رو با چالشی جدی برای بازسازی ترکیب تیم خود روبه‌رو است، در حالی که خود را برای فصل آینده آماده می‌کند. باشگاه تمرکز خود را بر تقویت و بازسازی تیم گذاشته تا در آینده رقابتی‌تر ظاهر شود.
در حال حاضر، یوونتوس از نظر امتیازی به‌طور قابل توجهی از تیم‌هایی مانند ناپولی و اینتر میلان عقب‌تر است، که این اختلاف در رقابت برای قهرمانی سری آ کاملاً مشهود است. این عملکرد ضعیف نشان‌دهنده‌ی نیاز مبرم به تقویت ترکیب یوونتوس است، اگر این باشگاه بخواهد در فصل آینده برای کسب جام‌های بزرگ رقابت کند.
یکی از تصمیم‌های اساسی برای باشگاه، تعیین سرمربی فصل آینده است؛ اینکه آیا ایگور تودور در سمت خود باقی خواهد ماند یا خیر. این تصمیم تأثیر زیادی بر نوع بازیکنانی دارد که یوونتوس در نقل‌وانتقالات تابستانی به دنبال جذب آنها خواهد بود. تودور تاکنون از سیستم 3‐4‐2‐1 استفاده کرده، سیستمی که باعث درخشش برخی بازیکنان شده که قبلاً کمتر فرصت بازی پیدا می‌کردند. به‌عنوان مثال، لوید کلی اکنون نقشی کلیدی در ترکیب پیدا کرده، در حالی که در دوران تیاگو موتا به‌ندرت بازی می‌کرد.
با این حال، همین سیستم باعث شده بازیکنانی مانند فرانسیسکو کونسیسائو، راندال کولو موآنی و تیموتی وه‌آ زمان بازی کمتری داشته باشند و در کسب جایگاه ثابت در ترکیب تیم دچار مشکل شوند. با توجه به تسلط تودور بر این سیستم، اگر در سمت خود باقی بماند، بعید است که آن را تغییر دهد.
اگر یوونتوس تصمیم بگیرد تودور را حفظ کند، باشگاه باید بازیکنانی جذب کند که دقیقاً با نقش‌های خاص این سیستم هماهنگ باشند. تغییرات مدیریتی و نبود کیفیت لازم در ترکیب فعلی باعث شده برخی پست‌ها به خوبی پوشش داده نشوند.
هرچند یوونتوس همچنان شانس کسب سهمیه لیگ قهرمانان را دارد و این موضوع می‌تواند به تودور فرصت بیشتری برای اثبات خود بدهد، اما تیم فعلی در چند بخش کلیدی ضعف دارد:
دفاع
خط دفاعی یوونتوس به‌وضوح از نبود گلیسون برمر آسیب دیده است و نیاز به مدافعی دیگر با کیفیت مشابه وجود دارد. سایر مدافعان یوونتوس عملکرد متوسطی دارند و تقویت این بخش ضروری است. جذب یک مدافع کلاس جهانی دیگر، مشابه برمر، می‌تواند مفید باشد. اضافه شدن پیر کالولو به ترکیب سه نفره دفاعی هم یکی از گزینه‌هاست.
خط میانی
تئون کوپماینرز و داگلاس لوئیز نتوانسته‌اند به فرم ایده‌آل خود برسند و این مسئله باعث شده خط میانی یوونتوس فاقد بازیکنان کلیدی با مشخصات مورد نیاز باشد. باشگاه باید بازیکنانی جذب کند که بتوانند به‌سرعت اثرگذار باشند. یک هافبک خلاق که توانایی ارسال پاس نهایی به مهاجمان را داشته باشد، در اولویت است. همچنین یوونتوس نیازمند هافبکی گل‌زن است که در زمان افت مهاجمان، بتواند راه‌حل مناسبی ارائه دهد. اگر کوپماینرز به فرم خوب خود در آتالانتا بازگردد، شاید بتواند این نقش را ایفا کند.
خط حمله
حمله یکی دیگر از بخش‌هایی است که تا پایان فصل نیاز به تقویت دارد. بسیار مهم است که یوونتوس برای فصل آینده یک مهاجم جدید جذب کند. اگرچه راندال کولو موآنی در بازی مقابل مونزا نمایش خوبی داشت و اگر روند گل‌زنی را ادامه دهد ممکن است فرصت بیشتری بگیرد، اما باشگاه باید مسئله مربوط به دوشان ولاهوویچ را نیز بررسی کند. فروش ولاهوویچ در تابستان ممکن است بهترین تصمیم باشد. یوونتوس به مهاجمی نیاز دارد که به‌طور پیوسته گل بزند؛ چیزی که ولاهوویچ نتوانسته در طول فصل انجام دهد.
نتیجه‌گیری
در پایان، یوونتوس باید در تابستان پیش‌رو تصمیم‌گیری قاطعانه‌ای داشته باشد تا نقاط ضعف کلیدی ترکیب فعلی را برطرف کند. توانایی باشگاه در انجام خریدهای مناسب، با توجه به سیستم تاکتیکی سرمربی، تعیین خواهد کرد که آیا این تیم در فصل آینده توان رقابت برای افتخارات بزرگ را خواهد داشت یا نه.
